jueves, 10 de enero de 2008

Saber o no saber

Hace unos días iba en coche. Yo no conducía, iba mirando por la ventanilla. Algo que se movía llamó mi atención. Era una liebre. Nunca había visto una durante tanto tiempo ni tan cerca. Era grande, de color canela, con las orejas hacia arriba. Corría a una velocidad increible, en una única dirección, sin titubear.

Doscientos metros después, detrás de una colina, había un grupo de cazadores con su galgos. Ellos llevaban prismáticos y los galgos esperaban, dispuestos a salir corriendo.

La liebre, sin saberlo, corría hacia a ellos. Su destino era más que cierto.

Horas después visitaba a una amiga en su casa. Su madre sufre una enfermedad degenerativa e incurable desde hace varios años. Era una persona muy activa, nunca paraba quieta. Yo la recuerdo limpiando, cocinando, montando en bici, nadando o hablando de sus clases de aerobic. No tengo ninguna imagen de ella sentada sin hacer nada.

Un día le empezó a fallar una rodilla, y después ambas piernas. Es entonces cuando le diagnosticaron la enfermedad. Con el paso del tiempo ha ido perdiendo movilidad. Ahora ya sólo puede mover el cuello un poco, y no se puede parar su avance.

Morir inesperadamente, sin sufrimiendo ante el deterioro pero probablemente con todo a medias, o morir poco a poco sabiendo que el final se acerca, con tiempo para no dejar ciertas cosas sin hacer.

Nunca sabes lo que te va a tocar. Nunca se sabe lo que hay a la vuelta de la esquina o detrás de una colina.

La incertidumbre agobia, pero también ayuda a plantearse las cosas de otra manera.

4 comentarios:

Jaqme dijo...

Joder Hematie.
Tens tota la raó.
M'has deixat tocat.

Crec que aquest és el teu millor post!

Krahm dijo...

Confirm millor post...

Buk dijo...

Buuuuuffff....Ostres tu, alguna cosa s'ha trencat dins meu, Hematie.
M'has arribat a l'ànima.

Hematie dijo...

Cuando terminé de escribir el post no pensé que fuese a provocar vuestras reacciones ni mucho menos.

Significa mucho para mí haberos dejado tocados o haberos llegado al alma. No sabeis cuanto.

:D